Vraag van de maand
Deze maand de vraag: Sleep in Grou – hoe gaat dat in z’n werk daar bij ‘t houtstek??
————————————————————————————————————————–
Traditie en kippenvel…de traditionele sleep van alle veertien skûtsjes vanuit het dorp bij “it houtstek”, via de Tijnje naar de Wijde Ee voor de eerste start van het SKS Skûtsjesilen in Grou. Wat gebeurt daar nu allemaal? Wij, toeschouwers langs de kant, op bootjes en op het volgschip zien niet wat er aan vooraf gaat. De mannen gaan direct na het middageten om half één het water op. De mannen van Sneek gunnen zichzelf zelfs die tijd niet; die krijgen broodjes mee. De zenuwen gieren door de keel als ze hun geliefde een kus geven en van alle kanten het succes toegewenst krijgen. Dan stappen ze aan boord….
Om 13.00 uur moeten ze present zijn bij het houtstek. Het is nog net geen uitgetekend plaatje dat daar veertien schippers op rij allemaal tegelijk even hun laatste plas lozen tegen de hoog opgestapelde houtpallets, maar feit is wel dát ze gaan…allemaal!!
Dan worden de sleeptouwen erbij gepakt. Ieder skûtsje heeft een sleeptouw van dezelfde lengte; 20 meter, volgens het originaliteitsreglement uit het SKS handboek . De skûtsjes vormen tweemaal een sleep van zeven achter een sleepboot. Ze liggen op volgorde van terugroepnummer. Op het voordek gooien ze het sleeptouw naar het achterdek van het skûtsje ervóór. In ons geval is dat het skûtsje van Heerenveen. Wij zijn nr. 7, dus laatste van de eerste sleep. De twee laatste skûtsjes in de sleep hebben een kleine handicap…die moeten altijd meebomen om het hoekje van het terrein van Halbertsma om te komen.
Een ander feit is dat er altijd wel één of meerdere skûtsjes bij het indraaien van de Wijde Ee over de ton heen vaart…gelukkig is de wedstrijd dan nog niet begonnen J, dus kost het geen punten.
Onderweg langs het water staat het publiek de bemanningen op te zwepen door luidkeels te joelen en te applaudisseren. Dit geeft volgens de mannen een enorme adrenalinekick, maar zorgt ook voor een dikke strot.
En dan…rond half twee zien wij dan eindelijk de twee slepers met elk zeven skûtsjes aankomen….niet alleen aan boord, maar ook bij ons op het volgschip zit de emotie hoog.
Nog even het Pikmeer over en door de Tijnje de Wijde Ee op en dan kunnen de zeilen eindelijk omhoog!!Traditie en kippenvel….Ja, het skûtsjesilen is weer begonnen!!